czwartek, 28 listopada 2013

Sos pieczarkowy z kurczakiem



Nie wiem jak Wy, ale ja w tym tygodniu każdego popołudnia mam piątek... tzn. wydaje mi się, że jest piątek... a dłuży mi się przez to niemiłosiernie :-( dobrze chociaż, że tydzień - w przeciwieństwie do poprzedniego - obfituje w dobre wiadomości :-) mam nadzieję, że ta passa utrzyma się dalej i rok zakończy się lepiej niż to się do niedawna zapowiadało :-) ale nie zapeszajmy... w końcu jeszcze miesiąc do Nowego Roku...
A tymczasem dziś propozycja obiadowa :-) szybko i treściwie :-) 


SKŁADNIKI

ok. 250 g fileta z kurczaka

10 - 12 pieczarek

50 g masła

1 łyżeczka oleju

300 ml wody

3 łyżki gęstej śmietany 18%

2 łyżeczki mąki pszennej

sól, pieprz, curry




Fileta myjemy, usuwamy żyłki i kroimy w cienkie paski. Pieczarki myjemy i kroimy w plasterki. W rondelku rozpuszczamy masło i dodajemy olej (dzięki temu masło nie przypali się). Wkładamy mięso i przez chwilę obsmażamy, aż wszystkie kawałki mięsa zbieleją. Następnie dodajemy pieczarki i całość dusimy mieszając od czasu do czasu, aż całość zmniejszy swą objętość o połowę. Dolewamy wodę, dodajemy sól i curry (nie za dużo, żeby nie zdominowało smaku, a jedynie nadało wyrazistości) i gotujemy na niewielkim ogniu do chwili aż mięso będzie miękkie. Śmietanę mieszamy z mąką, dodajemy 2 - 3 łyżki gorącego sosu, dokładnie mieszamy i wlewamy do garnka, do całości. Doprowadzamy do wrzenia, doprawiamy pieprzem.

wtorek, 26 listopada 2013

Awaryjna napoleonka



Jadąc z pracy doznałam nagłego olśnienia: to dziś jest ten dzień! Dokładnie rok temu dodałam pierwszy wpis na swoim blogu :-) Pierwszy był powitalny, a już dzień później pierwszy przepis :-) Co przez kolejne dni? To wiecie najlepiej :-) W końcu to Wy swoim zainteresowaniem napędzacie mnie do pisania, wymyślania, eksperymentowania i dzielenia się z Wami tym wszystkim :-) Ale tak naprawdę jest to coś co lubię, szczególnie gdy w koło pełno innych spraw przemykających przez zakręty życia... ale o tym też wiecie ;-)
A wieczorową porą, na dobranoc, napoleonka (idealna do zrobienia w sytuacjach awaryjnych, gdy coś trzeba przygotować szybko) - trochę oszukana, bo całkowicie ekspresowa i mocno budyniowa, ale jakoś ten dzień uczcić trzeba :-) 


SKŁADNIKI

1 opakowanie ciasta francuskiego

1 l mleka

3 budynie śmietankowe bez cukru

5 łyżek cukru

2 cukry wanilinowe (po 30 g)

3 żółtka

aromat waniliowy (kilka kropel)


dodatkowo: cukier puder do posypania wierzchu




Ciasto francuskie rozwijamy i dzielimy na dwie połowy. Każdą pieczemy przez 15 minut w piekarniku nagrzanym do 220 stopni (z termoobiegiem). Ja zwykle piekę oba blaty razem, jeden na wyższym, a drugi na niższym poziomie :-)
Odlewamy 1 szklankę mleka i dokładnie łączymy je z budyniami, żółtkami i cukrami. Pozostałe mleko zagotowujemy i do wrzącego wlewamy naszą mieszankę - gotujemy aż na powierzchni pojawią się "gejzery" (tak jak to zwykle przy gotowaniu budyniu). Dodajemy aromat, dokładnie mieszamy i odstawiamy na 5 minut. Następnie wykładamy budyń na jeden blat ciasta i rozsmarowujemy pozostawiając po 1 centymetrze z każdej strony. Przykładamy drugim blatem i lekko przyciskamy (uważajcie żeby nie połamać ciasta) - wtedy budyń rozejdzie się na puste przestrzenie :-) Pozostawiamy do wystygnięcia. Przed pokrojeniem posypujemy cukrem pudrem.
Jak na ciasto robione w biegu - bomba!
Wracam do świętowania :-)










niedziela, 24 listopada 2013

Roladki z kurczakiem



No i niedziela minęła... a skoro jutro poniedziałek, to mam dla Was propozycję na wykorzystanie mięsa z rosołu - ja często coś z nim kombinuję :-) Roladki są fantastycznym pomysłem na kolację lub późny obiad. W smaku trochę przypominają pizze z kurczakiem - zwłaszcza z dodatkiem ketchupu, a jeśli wolicie wykorzystać mięso wołowe idealny będzie do nich czerwony barszczyk :-) Śmiało możecie też wykorzystywać inne przyprawy, np. kurczaka zamiast papryką możecie przyprawić curry, a wołowiną szczyptą mielonego jałowca czy ziela angielskiego :-) Dowolność pełna! Powodzenia :-)


SKŁADNIKI

Na ciasto:

2 szklanki mąki pszennej

1 szklanka gęstego jogurtu (np. typu greckiego)

25 g drożdży

1/2 łyżeczki cukru

1 łyżeczka soli


Na farsz:

1 szklanka gotowanego mięsa z kurczaka (lub innego jeśli wolicie)

1 średnia cebula

1 ząbek czosnku

3 łyżeczki pasty pomidorowej

2 łyżki oleju

sól, pieprz, słodka mielona papryka




Mięso i cebulę kroimy w kostkę (cebulę w zdecydowanie drobniejszą niż mięso), czosnek przeciskamy przez praskę. Na patelni rozgrzewamy olej, wrzucamy cebulę i czosnek, a następnie smażymy przez chwilę, aż cebula stanie się lekko błyszcząca (nie możecie dopuścić żeby czosnek zbrązowiał, bo będzie gorzki i zepsuje smak potrawy). Dodajemy mięso, sól, pieprz, paprykę i całość smażymy na małym ogniu ok. 10 minut, od czasu do czasu mieszając (mięso nie powinno się przysmażyć, nie powinno być rumiane, bo będzie miało twarde brzegi :-( ). 
Do dużej miski wsypujemy mąkę i sól, jogurt dokładnie mieszamy z cukrem i drożdżami, dodajemy do mąki, a następnie zagniatamy gładkie jednolite ciasto. Nie musicie go wyrabiać bardzo długo, wystarczy że powstanie Wam gładkie ciasto. 
Ciasto rozwałkowujemy na prostokąt o grubości ok. 1/2 cm (bezpośrednio po wyrobieniu, nie musi wyrastać). 3/4 tego prostokąta smarujemy pasta pomidorową (kawałek musi zostać nieposmarowany, wtedy ciasto łatwiej się sklei) i nakładamy farsz - na całą powierzchnię pasty. 




Następnie zwijamy roladę rozpoczynając od brzegu z farszem w kierunku "pustego" brzegu. Sklejamy końce, żeby farsz nie wypadł i rolujemy kilkakrotnie, żeby brzeg dobrze przykleił się do całości. Gotową roladę kroimy na 10 - 12 kawałków i układamy je farszem do góry na blaszce posypanej mąką (możecie też podłożyć folię aluminiową lub papier). 




Wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 100 stopni i pieczemy przez 10 minut, a następnie zwiększamy temperaturę do 180 stopni i pieczemy kolejne 15 minut. 
Smacznego! 







sobota, 23 listopada 2013

Śniadaniowy chleb na śmietanie




Wczoraj moja córcia dostała nagle gorączki - prawie 40 stopni... lekarka, która była na dyżurze nie dostrzegła w tym nic niepokojącego, za to zrobiła mi wykład, że pacjenci przedwcześnie przychodzą do lekarza wywołując fałszywe alarmy... Wkurzyła mnie nie na żarty! Rzuciła mi nazwę syropu, który mogłam kupić i bez tej - pożal się Boże - wizyty, a w nocy przeżyłyśmy horror... Gorączka rosła, spadała o parę kresek i znów rosła :-( Żadne środki nie pomagały :-( dopiero nad ranem maluch zasnął... dziś było lepiej, ale w poniedziałek pójdziemy do "naszej" lekarki! Zdecydowanie!
Chlebek śniadaniowy wymyśliłam sobie kiedyś czysto z nudów ;-) Korzystając z niezwykle rzadkich chwil czasu postanowiłam coś upiec, a ponieważ jedno ciasto już akurat było, a w lodówce stały dwa duże pudełka śmietany, postanowiłam pokombinować coś w kierunku chleba ;-) Wyszedł boski! Delikatny, puszysty, rozpływający się w ustach... strukturą trochę bardziej przypominający dużą bułkę niż chleb... idealny właśnie na śniadanie (tak mi się to kojarzy więc stąd ta nazwa) :-) 


SKŁADNIKI

1/2 kg mąki pszennej

1 szklanka śmietany 18%

1/2 szklanki mleka

2 łyżki oleju słonecznikowego

25 g drożdży

1 łyżeczka soli

1 łyżeczka cukru




Mąkę przesiewamy do miski i mieszamy z solą. Do zimnego mleka dodajemy drożdże, cukier i dokładnie mieszamy, a następnie wlewamy do mąki. Dodajemy olej i zimną śmietanę i zagniatamy jednolite ciasto; wyrabiamy ok. 15 minut, dzięki temu chlebek będzie puszysty :-) Formujemy bochenek, układamy go na blaszce i wstawiamy na 15 minut do piekarnika nagrzanego do 100 stopni, następnie zwiększamy temperaturę do 200 stopni i pieczemy chleb jeszcze przez 30 minut. (Sprawdźcie patyczkiem czy jest na pewno upieczony, jeśli zachodzi taka potrzeba zwiększcie czas pieczenia o kolejne 5 minut.)

P.S.
Jeśli lubicie to przed pieczeniem posmarujcie wierzch chleba białkiem i posypcie makiem, będzie wyglądał bardziej efektownie :-)






piątek, 22 listopada 2013

Kotlety z kalafiora



W prawdzie sezon kalafiorowy jest już w fazie mocno schyłkowej, ale ja nie mogę się oprzeć żeby Wam nie zaproponować kolejnego dania, które pamiętam z dzieciństwa :-) Zajadałam się takimi kotletami gdy robiła je moja babcia, a teraz zajadają się moi domownicy - oczywiście teraz robię je ja :-) Gdyby nie ta fatalna awaria byłyby wcześniej, a tak... są teraz... mam nadzieję, że jeszcze znajdziecie gdzieś ostatnie kalafiory, jeśli nie to możecie poeksperymentować z mrożonkami lub z brokułami :-) 


SKŁADNIKI

1 średniej wielkości kalafior

2 jajka

3 - 4 łyżki bułki tartej

sól, pieprz


dodatkowo:

bułka do panierowania

tłuszcz do smażenia

1 łyżeczka soli + 1 łyżeczka cukru





Kalafiora myjemy, dzielimy na róże, zalewamy wrzątkiem, dodajemy sól i cukier, a następnie gotujemy do miękkości, odsączamy i miażdżymy tłuczkiem do ziemniaków. Tak przygotowaną papkę odstawiamy do całkowitego wystygnięcia. Następnie dodajemy jajka i bułkę tartą,doprawiamy solą i pieprzem i wyrabiamy na jednolitą masę. Ilość bułki uwarunkujcie konsystencją masy - powinna się łatwo formować w kształt kotletów; jeśli będzie zbyt rzadka będą się rozlatywały w trakcie smażenia :-( Uformowane kotlety obtaczamy w bułce tartej i smażymy na rozgrzanym tłuszczu po obu stronach, na złoty kolor :-)

Kotlety możecie podawać z dowolną surówką jako samodzielne danie lub jako dodatek do drugiego dania. 


Sałatka z marynowanej cebuli



Przepis na tę sałatkę przyniosła kiedyś moja koleżanka z pracy. Właściwie to na trochę inną, bo ja zmniejszyłam o połowę ilość marchewki i dodałam selera. Niemniej sałatka jest fantastyczna! Przede wszystkim dlatego, że smak cebuli jest zupełnie inny niż surowej i nie powoduje przykrych dolegliwości - zwłaszcza w przypadku osób, które ze względów zdrowotnych unikają cebuli. W smaku delikatnie przypomina sałatkę śledziową - to zasługa marynaty :-) i choć sam proces marynowania trwa zaledwie kilka minut, to efekt jest jedyny w swoim rodzaju :-) Trochę schodzi z tym studzeniem wszystkiego, ale warto poczekać :-) A potem sałatkę się je... i je... i nie sposób se od niej oderwać :-)


SKŁADNIKI

1/2 kg cebuli

2 marchewki

1/2 selera

4 jajka

2 - 3 łyżki majonezu

sól, pieprz


Na marynatę:

1 szklanka wody

1/3 szklanki octu (10%)

2 łyżki cukru

1 łyżka soli




Marchewkę i selera myjemy, obieramy, wkładamy do garnka i zalewamy wrzącą, lekko posoloną wodą (musi przykryć warzywa); gotujemy do miękkości. Następnie studzimy i kroimy w kostkę lub cienkie paski (ja starłam na tarce jarzynowej). Jajka gotujemy na twardo, obieramy, studzimy i kroimy w półplasterki. Wszystkie składniki zalewy zagotowujemy. Cebulę kroimy w ćwierćplasterki i wrzucamy do wrzącej zalewy, ponownie doprowadzamy do zagotowania i od tego momentu gotujemy dwie minuty. Odsączamy z zalewy i studzimy. Wszystkie składniki przekładamy do miski, doprawiamy solą, pieprzem i majonezem. Sałatkę podajemy schłodzoną.
Rewelacja!

czwartek, 21 listopada 2013

Babka kakaowa z likierem amaretto



O jejciu! Ale ją się za Wami stęskniłam! Na szczęście już jestem, a właściwie już mogę być na nowo z Wami :-) Mój internet działa i mam nadzieję, że tak już pozostanie, a co ciekawsze to nie otrzymałam żadnej odpowiedzi wyjaśniającej dlaczego go nie miałam... po prostu jest i pewnie sama radość z tego faktu powinna mi w zupełności wystarczyć... no więc póki co wystarcza ;-) chociaż nagromadziło mi się różnych ciekawych propozycji kulinarnych... muszę jakoś zagęścić ruchy i jak najwięcej z nich - a najlepiej wszystkie - jak najszybciej Wam przedstawić :-) W końcu w przyszłym miesiącu święta, a wtedy to dopiero zaroi się na blogach od pyszności! A więc nie tracąc chwili więcej zaczynam od babki, która powstała dzięki mojemu mężowi... tak, tak, dokładnie! Pewnego dnia postanowił przywołać jeden ze smaków dzieciństwa i zrobić sobie kogel - mogel... tylko, że jajka były temu przeciwne i nie pozwoliły się podzielić ;-) ;-) w związku z tym po powrocie z pracy zastałam 3 białka w jednej szklance (to te z udanych rozbić) i 3 rozbełtane jajka w drugiej (to te z nieudanych...) Ponieważ nie mogłam tego tak zostawić, pozbierałam w kuchni to, co mi wpadło pod rękę i oto efekt :-) 
Pyszny efekt!
Działajcie!


SKŁADNIKI

1,5 szklanki mąki pszennej

0,5 szklanki mąki ziemniaczanej

1 szklanka cukru

6 białek

3 żółtka

0,5 szklanki oleju

2 łyżki kakao

2 łyżeczki proszku do pieczenia

4 łyżki likieru amaretto

aromat migdałowy (kilka kropel)


dodatkowo:

1/3 szklanki migdałów

2 łyżki cukru pudru

3 łyżki zimnej wody

ewentualnie trochę aromatu migdałowego




Białka, żółtka, olej i cukier miksujemy razem na jednolitą masę (jest dość rzadka). Obie mąki, kakao i proszek mieszamy razem i dodajemy stopniowo do masy jajecznej. Gdy wszystkie składniki połączą się dolewamy amaretto i aromat, mieszamy jeszcze przez chwilę, a następnie wlewamy do foremki (wcześniej smarujemy ją margaryną i obsypujemy bułką tartą, chyba że macie taką z nieprzywieralną powłoką, to wtedy nie ma takiej potrzeby). Wstawiamy na 40 minut do piekarnika nagrzanego do 180 stopni. Pod koniec pieczenia sprawdźcie patyczkiem czy na pewno się upiekło (wbity w ciasto i wyjęty powinien być suchy). 
Migdały wsypujemy do szklanki / kubka i zalewamy wrzątkiem - woda powinna całkiem zakryć migdały - i pozostawiamy na kilka minut (proponuje 15 - 20, dzięki temu migdały nie tylko łatwo się obiorą, ale też trochę zmiękną). Następnie wodę wylewamy, a migdały obieramy z brązowych skórek - właściwie schodzą one same, trzeba im tylko trochę pomóc ;-) Siekamy nożem na drobniejsze kawałki. Wodę łączymy z cukrem, dodajemy migdały i całość mieszamy. 
Upieczone ciasto wyjmujemy z foremki i gdy jest jeszcze ciepłe polewamy migdałami. Zostawiamy do wystygnięcia.

P.S.
Do migdałowej polewy też możecie dodać 1 - 2 łyżki amaretto, ja nie dałam ze względu na moją córcię, której ciasto bardzo smakowało :-)

wtorek, 12 listopada 2013

Dziwna awaria :-(

Nie ma mnie i nie ma, a tymczasem przyczyna jest prosta, choć nieco niezrozumiała jak dla mnie… na początku miesiąca otrzymałam kilka nie całkiem jasnych komunikatów od dostawcy Internetu, a w ślad za nimi pojawiła się niemożność otwierania stron… ponieważ zdarza się to już po raz kolejny, sprawę zgłosiłam i tym razem, ale również tym razem nikt nie potrafi mi odpowiedzieć dlaczego tak jest: wszelki limity nie zostały wyczerpane i daleko im jeszcze do tego, a mimo to coś blokuje :-( Gdyby moje umiejętności techniczne były nieco lepsze pewnie rozgryzłabym już dawno możliwość obsługi bloga przez telefon, niestety… publikowanie postów tą drogą w moim przypadku odpada L dziś kolejna próba porozumienia się z dostawcą… na razie bezskuteczna L nie tracąc nadziei na rychły powrót do Was korzystam z tzw. międzyczasu i „gościnnego” komputera ;-)
Pozdrawiam życząc cierpliwości sobie i Wam…