niedziela, 28 września 2014

Ciasto jabłkowo - budyniowe bez pieczenia



Powiem Wam, że bilans września - analizując wszelkie upadki i wzloty, dobre i złe wiadomości - mimo wszystko wychodzi na plus :-) Zwłaszcza te ostatnie trzy dni - taki weekend dobrych wiadomości :-) Do tego pogoda sprzyja jesiennym spacerom z dzieckiem...  w piwnicy coraz mniej miejsca na półkach z przetworami... pięknie :-) A dziś był Światowy Dzień Jabłek - tak gdzieś wyczytałam - więc i u mnie coś z jabłkami :-) Przepyszne i niezwykle łatwe w przygotowaniu ciasto, które nie wymaga piekarnika. To co, kto piecze? 


SKŁADNIKI

1 kg jabłek (szara reneta lub antonówki)

1 galaretka (cytrynowa, morelowa lub brzoskwiniowa) 

600 ml mleka

3 łyżki cukru

2 żółtka

1 budyń waniliowy lub śmietankowy bez cukru (duży, na 3/4 litra mleka)

27 - 30 herbatników typu petit beurre


Polewa:

1 łyżka margaryny

3 łyżki kakao

3 łyżki cukru

3 łyżki mleka 

kilka kropel aromatu arakowego lub rumowego




Jabłka obieramy, kroimy na cząstki, usuwamy gniazda nasienne i  rozsmażamy (możecie podlać na dno 3 - 4 łyżki wody żeby jabłka się nie przypaliły). Do rozsmażonych jabłek wsypujemy galaretkę, dokładnie mieszamy i odstawiamy żeby masa trochę przestygła (nie może być zbyt gorąca, bo herbatniki rozmokną i nie będą się trzymały całości). 
Mleko, budyń, cukier i żółtka miksujemy razem i gotujemy aż powstanie budyń. Zestawiamy z palnika. 
Składniki polewy mieszamy razem i rozgrzewamy, aż powstanie gładka polewa.
W foremce do ciasta wyłożonej papierem lub folią spożywczą układamy 1/3 z przygotowanych herbatników i rozsmarowujemy masę jabłkową, układamy kolejną warstwę ciastek i wylewamy masę budyniową. Układamy trzecią warstwę herbatników i smarujemy ją polewą. Odstawiamy ciasto żeby wystygło, a następnie wstawiamy na kilka godzin do lodówki. I takie smakuje najlepiej :-)
Jabłka wolności Ciacho na widelcu

czwartek, 25 września 2014

Tatar wołowy




Surowe mięso... albo się je lubi, albo nie. A ja jestem idealnym przykładem na to, że trzydzieści parę lat można nie lubić, by nagle pewnego dnia stwierdzić, że jest to to, "co tygrysy lubią najbardziej"! :-) Tak naprawdę to nie wiem czy wcześniej lubiłam , czy nie... zwyczajnie w świecie mój instynkt samozachowawczy nie zezwalał mi podjąć tej próby... aż pewnego wiosennego dnia, ktoś mi powiedział: "Jedz, najwyżej wyplujesz." Ale było tak pyszne, że wypluć się nie dało ;-) I teraz już nie wyobrażam sobie, że nie lubię :-) Ci co też lubią, wiedzą o czym mówię, a tym, którzy wciąż się ociągają, polecam spróbować!


SKŁADNIKI

400 - 500 g polędwicy wołowej (ewentualnie legawy)

2 żółtka

1 cebula

2 - 3 ogórki konserwowe 

sól, pieprz


... i to będzie absolutny standard, a jeżeli lubicie (lub czujecie taką potrzebę) możecie dodać też:

marynowane pieczarki

kapary

musztardę

maggi

ewentualnie odrobinę oliwy z oliwek






Polędwicę (bezwzględnie świeżą i z pewnego źródła!!!) myjemy, osuszamy i kroimy w mniejsze kawałki, a następnie mielimy (ja robię to dwukrotnie, ale jak zmielicie jeden raz to też nic się nie stanie, w końcu niekiedy mięsa się nie mieli, ale bardzo drobno sieka). Wyrabiamy mięso na jednolitą masę , dzielimy na dwie części, każdą formujemy w kulkę, spłaszczamy i robimy w nich wgłębienia, w których umieszczamy żółtka. Cebulę, ogórki, pieczarki kroimy w drobną kostkę (kapary możecie zostawić w całości) i podajemy osobno, np. obsypując mięso dookoła, podobnie pozostałe przyprawy - osobno. I to według mnie jest właśnie urok tego dania - każdy doprawia tak jak lubi - czym chce i w ilości jaka mu odpowiada.
Możecie też wszystkie przygotowane składniki zmieszać razem dokładnie wyrabiając i podać tak jak sałatkę - w salaterce. Wtedy jedzący będą musieli zaufać Waszemu podniebieniu, ale jeśli częstujecie początkujących zjadaczy okazuje się to czasem bardzo dobrym pomysłem :-)
I tyle ;-)

poniedziałek, 22 września 2014

Spaghetti z tuńczykiem




Dziś mam dla Was prawdziwie ekspresowe danie. Często szykuję takie gdy mój kalendarz przestaje się domykać ;-) i szczerze mówiąc moja rodzina nie ma nic przeciwko takiej "szybkiej kuchni" :-) No więc nie tracąc czasu, czym prędzej mówię co i jak :-)


SKŁADNIKI

2 puszki tuńczyka w oleju (w kawałkach, nie sałatkowego)

1 cebula

1 łyżka oleju

2 szklanki przecieru pomidorowego

1/2 pęczka natki pietruszki

sól, pieprz, słodka mielona papryka


dodatkowo: starty parmezan

no i oczywiście makaron ;-)





Tuńczyka odsączamy z oleju i dzielimy kawałki na mniejsze. Cebulę drobno siekamy. Na patelni rozgrzewamy łyżkę oleju i dodajemy cebulę, podsmażamy przez chwilę (powinna pięknie błyszczeć) i dodajemy tuńczyka, całość dokładnie mieszamy i dolewamy przecier. Smażymy do chwili aż całość zgęstnieje. Doprawiamy sola, pieprzem, papryką (niedużo), dodajemy posiekaną natkę i dokładne mieszamy. Sosem polewamy ugotowany makaron i posypujemy serem.
Włoskie smaki

niedziela, 21 września 2014

Gruszki w sosie waniliowym (wersja dla dorosłych)



No i wpis miał być wczoraj... ale zanim go skończyłam było już tak późno, że stwierdziłam, że lepiej będzie jak poczeka do dzisiaj ;-) A tak swoją drogą to wczoraj ktoś zaskoczył mnie w dość pozytywny sposób :-) niby mała rzecz, a cieszy :-) Bo chyba właśnie takich małych rzeczy człowiek potrzebuję najbardziej, gdy wszystko inne wali się na głowę... gdy swoją wartość zaczynają tracić rzeczy ważne... dotąd najważniejsze... 
A czemu wersja dla dorosłych? Bo alkoholowa ;-) i okazuje się, że właśnie w takim zestawieniu - zimne owoce i gorący sos - efekt smakowy jest najlepszy :-) i jeszcze jedno - nie dolewajcie ekstraktu wcześniej, bo cały aromat zniknie... 
A przy najbliższej okazji opiszę Wam wersję dla dzieci :-)


SKŁADNIKI

2 duże gruszki (twarde)

2,5 szklanki wody

1 szklanka cukru

4 goździki

kawałek kory cynamonu


Sos:

1 szklanka mleka

1 płaska łyżka cukru

1 łyżka budyniu waniliowego (bez cukru)

2 żółtka

3 łyżki ekstraktu waniliowego (możecie zastąpić też likierem waniliowym)


Dodatkowo: czekolada do dekoracji





Gruszki obieramy, dzielimy na połówki lub ćwiartki i usuwamy gniazda nasienne. Wodę, cukier i wodę zagotowujemy, a następnie wkładamy gruszki i gotujemy na małym ogniu ok. 20 minut. Gruszki powinny zmięknąć, ale nie mogą się rozlatywać. Wyjmujemy je, osączamy z syropu i studzimy, a następnie schładzamy.
Mleko, cukier, budyń i żółtka miksujemy i zagotowujemy - powstanie sos o konsystencji budyniu. Do gorącego sosu wlewamy ekstrakt i energicznie mieszamy. Gorącym sosem polewamy schłodzone gruszki i posypujemy starta czekoladą.


P.S.
Jeśli korzystacie z fb, to zaprasza Was do zapoznania się z nową grupą tematyczną poruszającą tematy kuchni, gotowania i wszystkiego innego co skoncentrowane dookoła tego tematu :-) Do grupy można w każdej chwili dołączyć i wspólnie ją tworzyć :-)

A znajdziecie ją tu: NASZE MAŁE GOTOWANIE

środa, 17 września 2014

Ryż z warzywami




Lubicie szybkie dania jednogarnkowe? No właściwie to przez chwilę dwu... ale ostatecznie z jednej patelni ;-) Ryż przygotowany w ten sposób jest lekki i sycący. Warzywa możecie sobie dowolnie wymieniać na inne, też tak czasem robię, ale i tak zawsze będzie to idealne danie "na szybko" :-)


SKŁADNIKI

1 szklanka brązowego ryżu

2 cebule (lub 1 duża)

2 marchewki

1/4 selera

1 ząbek czosnku

1 mała cukinia (albo kawałek z dużej)

1 ząbek czosnku

1/2 czerwonej papryki

5 - 6 pieczarek

2 - 3 łyżki ciemnego sosu sojowego

4 łyżki oleju

słodka mielona papryka

pieprz, sól




Ryż wsypujemy na sitko i przepłukujemy zimną wodą, pozostawiamy na chwilę, by się odsączył. Na patelni rozgrzewamy 2 łyżki oleju i wkładamy ryż, smażymy ok. 5 minut (w tym czasie mieszamy), a następnie całość przekładamy do garnka z wrzącą, lekko posoloną wodą i gotujemy przez 25 minut. Odcedzamy. 
Marchewkę i selera ścieramy na tarce jarzynowej, cebulę kroimy w drobną kostkę, pieczarki w plasterki, paprykę i cukinię w paski, czosnek przeciskamy przez praskę. 
Na patelni rozgrzewamy pozostałe 2 łyżki oleju, dodajemy cebulę i czosnek, smażymy przez chwilę tak by czosnek nie zbrązowiał (bo będzie gorzki). Dodajemy marchewkę, selera i pieczarki, a następnie dusimy pod przykryciem, aż marchewka zmięknie. Następnie dodajemy paprykę, cukinię, odsączony ryż, przyprawy, całość mieszamy i dalej dusimy pod przykryciem przez ok. 15 minut. W tym czasie ryż powinien całkiem zmięknąć, jeśli uważacie, że wymaga jeszcze chwili, pozostawcie przykrytą patelnię na wyłączonym palniku jeszcze przez chwilę.
Podajemy jako danie samodzielne lub dodatek do mięsa. 



poniedziałek, 15 września 2014

Babka pomarańczowa z mirindą (lub fantą)




Kolejna przeróbka "Zebry" na moim blogu :-) chociaż samej "Zebry" nigdy tu Wam nie pokazałam, to jedną jej modyfikację proponowałam Wam w postaci babki piwnej z popcornem :-) Tę dzisiejszą robiłam z mirindą, ale świetnie też wychodzi z fantą (fanta jest bardziej kwaskowa), poza tym ciasto jest puszyste, nie wysycha za szybko i wspaniale pachnie, zwłaszcza obłożone ciepłymi plasterkami pomarańczy... mmm... a tak w ogóle to tym razem upiekłam babką w ramach akcji na fb właśnie pod hasłem "Babka" :-) 


SKŁADNIKI

5 jajek

3 szklanki mąki pszennej

1 szklanka cukru

1/2 szklanki oleju

1 szklanka mirindy lub fanty

2 łyżeczki proszku do pieczenia

kilka kropel aromatu pomarańczowego

dodatkowo: cukier puder, plasterki pomarańczy





Białka oddzielamy od żółtek i ubijamy na sztywną pianę na najwyższych obrotach miksera, a następnie dosypujemy cukier i miksujemy jeszcze przez chwilę, aż cukier się rozpuści. Zmniejszamy obroty i dodajemy stopniowo żółtka  miksując aż masa uzyska jednolity kolor. Następnie stopniowo dodajemy mąkę (wcześniej przesianą i wymieszaną z proszkiem do pieczenia), a potem dolewamy olej. Gdy ciasto połączy się z olejem dolewamy mirindę i aromat pomarańczowy, miksujemy aż składniki się połączą. Gotową masę przekładamy do tortownicy (21 - 23 cm) i wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na ok. 60 minut (przed wyjęciem sprawdźcie patyczkiem czy ciasto na pewno się upiekło). 
Plasterki pomarańczy układamy na silnie rozgrzanej, suchej patelni, a gdy zaczynają brązowieć przekładamy je na drugą stroną i znów czekamy aż staną się lekko brązowe. Zdejmujemy z patelni i zabezpieczamy przed wystygnięciem. 
Upieczoną i wystudzoną babkę posypujemy cukrem pudrem i obkładamy plastrami pomarańczy. 
Gotowe :-)




Razem ze mną babki piekły:






Ciacho na widelcu

sobota, 13 września 2014

Omlet ze szpinakiem i pomidorami



Jesień... póki co piękna i słoneczna... a ja analizuję moje plany, podejmuję pewne ważne decyzje, o których jeszcze chwilę temu nie myślałam... No dobra, myślałam, ale nie brałam ich na poważnie... A ostatnio okazało się, że pewne okoliczności się zmieniły i czas urzeczywistniać swe marzenia... i chyba na razie tylko tyle wam powiem, żeby nie zapeszyć ;-) 
I takim oto akcentem zapraszam Was na śniadanie :-) ja omlety bardzo lubię, tym bardziej, że robi się je naprawdę szybko :-) chociaż z drugiej strony są trochę wymagające - nie powinny się nadmiernie ściąć, nie daj Boże żeby przypaliły się brzegi i w ogóle... a mimo to zachęcam Was do ich przygotowania (ja robię w różnych wersjach), bo warto :-)


SKŁADNIKI

2 jajka 

2 łyżki mleka

1 łyżeczka mąki pszennej

1 łyżka startego parmezanu

60 - 70 g świeżego szpinaku

1 duży ząbek czosnku

1 pomidor

masło do smażenia

sól




Szpinak płuczemy, obcinamy "ogonki", a listki kroimy w paski. Czosnek przeciskamy przez praskę. Jajka mleko i mąkę roztrzepujemy widelcem, tak by składniki się połączyły, dodajemy parmezan i sól (ilość taka jakiej używacie do jajecznicy z 2 jajek). Pomidora kroimy w plastry. Masło rozgrzewamy na patelni, wrzucamy szpinak, czosnek i chwilę podsmażamy mieszając, a następnie delikatnie wlewamy masę jajeczną. Smażymy na niewielkim ogniu do chwili gdy zaczynają odstawać brzegi, wtedy podważamy je delikatnie łopatką i przechylając patelnię wlewamy pod spód płynną masę z wierzchu (robimy tak w kilku miejscach na obwodzie omleta). Gdy wierzch jest ścięty zgodnie z Waszymi upodobaniami (a starajcie się, by jednak był delikatnie płynny, nie spieczony "na twardo") na połowie omleta układamy plastry pomidora i nakrywamy je składając omlet na pół. Delikatnie zsuwamy na talerz. 




Jeśli macie ochotę wierzch omleta (już na talerzu) możecie dodatkowo obłożyć kolejnymi plastrami pomidora i posypać serem. 
Ta ilość składników starczy Wam na zrobienie jednego omleta na średniej patelni. 

środa, 10 września 2014

Sałatka z tortellini



Po co w wieku 30+ chodzi się na plac zabaw? A no przede wszystkim po to, by towarzyszyć własnemu dziecku, patrzeć jak bawi się z innymi, jak sobie radzi... ale też po to, by zwyczajnie i po ludzku pogadać "o niczym", wymieniać się przepisami, szukać rozmaitych inspiracji w poruszanych tematach... Tak właśnie powstała sałatka, o której Wam dziś piszę :-) Koleżanka z placu zabaw podała mi przepis - bardzo ciekawy i zachęcający do przygotowania sałatki. Tylko, że nie wszystko z tego co było potrzebne miałam... no to sobie trochę pozmieniałam składniki i... sałatka okazała się idealna na dzisiejsze drugie śniadanie w pracy :-) A te w oryginalnej wersji też sobie kiedyś zrobię ;-)


SKŁADNIKI

1 opakowanie tortellini z szynką (250 g)

4 ogórki konserwowe

2 pomidory

1 żółta papryka

pęczek szczypiorku

3 łyżki majonezu

sól, pieprz


Tortellini gotujemy zgodnie z przepisem na opakowaniu, przelewamy zimną wodą i studzimy. Ogórki, pomidory i paprykę kroimy w kostkę, szczypiorek drobno siekamy. Wszystkie składniki umieszczamy w salaterce, dodajemy majonez, sól, pieprz i delikatnie, ale dokładnie mieszamy. Schładzamy i gotowe :-)

wtorek, 9 września 2014

Kruche babeczki z pianką malinową



Zaczął się wrzesień, a z nim mnóstwo zamieszania (i to na różnych płaszczyznach), nowe zadania, wyzwania... nawet nie wiem kiedy skończył się pierwszy tydzień, a tu - jak spojrzałam w kalendarz - następny wcale nie zapowiada się jako ten mijający wolniej... Na najbliższy rok szkolny dałam sobie kilka obietnic, postanowień i mam zamiar ich dotrzymać... tak przed samą sobą i dla własnego lepszego samopoczucia... zobaczymy co z tego wyjdzie... a pierwsze egzaminy już za miesiąc... 




Babeczki zamierzałam zamieścić na blogu już dawno, ale zwykle piekę je w mniejszej ilości i dziwnym trafem znikały zanim zrobiłam im zdjęcie, albo wychodziły mi one - tzn. zdjęcia - za ciemne, zamglone... jednym słowem jak pech to pech ;-) aż w końcu zrobiła tyle, że nie zdążyły zniknąć i nawet zdjęcia jakoś wyglądają ;-) a napełniłam je jedną z moich ulubionych mas :-) to taka moja wariacja na temat ptasiego mleczka ;-)


SKŁADNIKI

Na babeczki:

3 szklanki mąki pszennej

1/2 szklanki budyniu waniliowego bez cukru (proszek budyniowy)

1 szklanka cukru pudru

1 łyżka cukru z wanilią

2 jajka

2 żółtka

250 g masła

1 łyżeczka proszku do pieczenia


Na piankę:

800 ml śmietany 30 %

200 ml wody

2 galaretki malinowe

300 g malin


Dodatkowo:

100 g mlecznej czekolady

maliny i melisa do dekoracji




Wszystkie suche składniki ciasta mieszamy razem. Margarynę ścieramy na tarce jarzynowej i rozcieramy w dłoniach z suchymi składnikami, a następnie dodajemy jajka i żółtka i szybko zagniatamy ciasto. Schładzamy, a następnie rozwałkowujemy na stolnicy na grubość ok. 0,5 cm i wycinamy szklanką kółka. Foremki do babeczek smarujemy masłem (lub margaryną) i posypujemy bułką tartą, a następnie do każdej wklejamy po jednym wyciętym z ciasta kółeczku i dociskamy do ścianek (nie rozciągajcie ciasta do samego brzegu ponieważ podczas pieczenia będzie rosło i wypełni całą foremkę). Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 180 stopni przez 15 - 20 minut (ciasto nie powinno nadmiernie zbrązowieć).




400 ml śmietany i wodę zagotowujemy, a następnie zdejmujemy z palnika, dodajemy galaretki i dokładnie mieszamy. Odstawiamy aż całość wystygnie i zacznie lekko gęstnieć. Pozostałą śmietanę ubijamy na sztywno na najwyższych obrotach miksera, a następnie zmniejszamy je i stopniowo dodajemy tężejącą masę śmietanowo - galaretkową cały czas miksując. Na koniec dodajemy opłukane maliny i delikatnie mieszamy łyżką. Masę odstawiamy aż zastygnie.  
Czekoladę rozpuszczamy w kąpieli wodnej.

Zastygniętą masę formujemy przy pomocy dwóch łyżek lub łyżki do lodów i nakładamy porcje do babeczek, polewamy rozpuszczoną czekoladą i dekorujemy.




P.S.
Tak przygotowana masa jest idealna do przekładania ciast kruchych i biszkoptowych, a także można ją wykorzystać do przygotowania ciasta bez pieczenia umieszczając miedzy dwoma warstwami herbatników. Jeśli wykorzystujecie masę do przekładania ciast musicie ją wyłożyć na nie zaraz po ubiciu, a następnie ciasto wstawiamy do lodówki by masa zastygła.   








Ciacho na widelcu

piątek, 5 września 2014

Tarta z łososiem i mango



Dzisiejszy przepis jest zainspirowany akcją jaką ogłosiła Agnieszka z bloga "Agusiowe gotowanie". Założeniem akcji było to, by zaproponować połączenie: ryba i owoce. Ma ona bowiem na celu rozpowszechnianie dań rybnych i mam nadzieję, że to moje Wam się spodoba. Dlaczego? Bo to bardzo łatwa w przygotowaniu i niezwykle smaczna tarta z łososiem w roli głównej. A zatem smacznego :-)


SKŁADNIKI

200 g wędzonego łososia

1 dojrzałe mango

2 kulki sera mozzarella

1 opakowanie ciasta francuskiego

1 duży pomidor

listki melisy

oliwa z oliwek i mąka (do foremki)




Mango obieramy i kroimy w cienkie plasterki.  Mozzarellę odsączamy i też kroimy w plasterki. Łososia dzielimy na mniejsze kawałki. Formę do tarty spryskujemy oliwą i oprószamy mąką, a następnie wykładamy ciastem. Na nim układamy naprzemiennie mango, ser i łososia, a gdy warstwa jest gotowa układamy na niej drugą. Posypujemy posiekaną melisą i wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 200 stopni na 15-20 minut.
Pomidora kroimy w drobną kostkę, obkładamy nim upieczoną tartę.

P.S.
We wspólnym gotowaniu udział brały także:


Basia i Julka http://basjulowepasje.blogspot.co.uk/2014/09/ryba-z-owocami-wspolne-gotowanie.html









środa, 3 września 2014

Pizza z cukinią



- Mamo, zrobisz i dziś pizzę?
- Zrobię :-)
- Ale wiesz, taką bez dodatków i bez organów...
Moje dziecko za każdym razem bardzo dokładnie mi przypomina jaką pizzę lubi ;-) tzn. że tylko ciasto lubi ;-) więc robię zgodnie z zamówieniem - bez dodatków (bo zdejmuję je po upieczeniu) i bez oregano, bo skoro nie lubi... Ale jedno trzeba jej przyznać: takiej domowej pizzy - którą pomaga mi przygotować - zjada gigantyczne wręcz ilości :-)
A Wam jak się podoba takie zestawienie dodatków? Jak lubicie, to możecie dodać sobie dodatkowo "organy" ;-) 


SKŁADNIKI

Na ciasto:

4 szklanki mąki pszennej

1 1/3 szklanki ciepłej wody (ale nie gorącej)

30 g drożdży

4 łyżki oliwy z oliwek

1 płaska łyżeczka soli

1 płaska łyżeczka granulowanego czosnku

suszony majeranek


Dodatki:

po kilka plastrów sera żółtego, cukinii i szynki

kilka pieczarek

1 papryka

ketchup




Mąkę przesiewamy do miski, dodajemy sól, czosnek, majeranek i całość mieszamy. Dodajemy oliwę i 1 szklankę wody, a w pozostałej wodzie rozpuszczamy drożdże - dodajemy do całości i zagniatamy gładkie ciasto. Wyrabiamy przez chwilę, a następnie odstawiamy na ok. 30 minut w ciepłe miejsce. Po tym czasie rozciągamy ciasto na blasze (ja piekę w takiej dużej, która jest w większości piekarników), smarujemy ketchupem, układamy plastry sera żółtego, na nich pokrojone pieczarki, cukinię, paprykę i szynkę. Całość wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni i pieczemy przez 15 minut (termoobieg).   


Włoskie smaki

Placki z cukinii z serem żółtym



Taki mam dziś jakiś wieczór refleksji... siedzę i myślę nad kilkoma sprawami... są tak zróżnicowane, że sama się dziwię skąd taka nagła gonitwa myśli... Oczywiście wniosków konstruktywnych zero... i tak powoli dochodzę do wniosku, że może to i lepiej... nadmierne emocje nie są dobrym doradcą... Ale gotowanie wychodzi wtedy idealnie :-) właśnie kończę gotować obiad na jutro, a na stole stygną muffinki malinowe (KLIK) dla mojej córci :-) Maluszek już dawno śpi więc niespodzianka będzie murowana :-) A Wy jaki macie pomysł na jutrzejszy obiad? Może poniższy Wam się spodoba?


SKŁADNIKI

1 średniej wielkości cukinia

2 jajka

2 czubate łyżki mąki

3 - 4 łyżki startego sera żółtego

sól

olej do smażenia


Cukinię obieramy, usuwamy gniazdo nasienne i ścieramy na tarce jarzynowej, następnie posypujemy solą i odstawiamy na 10 - 15 minut. Po tym czasie odciskamy cukinię, dodajemy mąkę, jajka, ser i dokładnie mieszamy. Niewielkie porcje ciasta kładziemy na rozgrzany olej i smażymy na złoty kolor po obu stronach. Tak przygotowane placki możecie podać same, z surówką lub z dowolnym  sosem (KLIK).